Ik ben 5 cent waard
19 Juni 2022Ik ben dankbaar dat ik opgegroeid ben in een liefdevol gezin. Toch voelde ik me anders dan de rest. Als kind kon ik moeilijk verwoorden wat ik allemaal voelde van binnen. Ik voelde mij hierdoor onbegrepen door mijn omgeving. Ik weet nog goed dat er iemand zei, ik weet niet meer wie, dat een stuiver (vijf Nederlandse Gulden cent = €0,02268) niks waard was. Die persoon vergeleek de stuiver met twee en een halve gulden (= €1,13445).
Vanaf dat moment spaarde ik stuivertjes. Mijn familie vond mij grappig en lief naïef. Vaak gaven ze mij hun stuivers. Ze dachten dat het een nieuwe hobby/verzameling van me was. Dat ik hier blij mee zou zijn. En dat was ik ook. Maar er zat meer achter. Echter kon ik destijds niet vertellen wat de reden was van deze verzameling. Ik voelde het alleen.
Nu heb ik dit eens onder de loep genomen. Waarom spaarde ik vroeger die vijf centjes? Wat wilde ik hiermee bereiken? Want dat sparen ging, eerlijk is eerlijk, niet erg vlot. Dus om het geld ging het zeker niet.
Ik duik terug in die tijd. In mijn vroegere slaapkamer. Daar zie ik mezelf op de grond zitten. Voor mij liggen een heleboel stuivers. Alle stuivers, bekijk ik één voor één. Waarna ik ze zorgvuldig allemaal opberg in mijn spaarpot. Wat voelde ik toen?
Wat ik eigenlijk met mijn verzamelingsactie wilde zeggen was: Alle beetjes helpen. Ook kleine dingen dragen bij aan het grote geheel. Het hoort er ook bij.
Ook al lijkt iets waardeloos, toch mag het een bestaansrecht hebben. Het mag gerespecteerd worden. Ook al is een stuivertje minder waard dan twee gulden, het is nog steeds geld. Het mag geaccepteerd worden.
Alsof ik eigenlijk wil zeggen: Ik ben het waard om gezien te worden. Ik heb het recht om te bestaan.
Niet alleen gezien worden door anderen, maar vooral door mezelf. Durf ik mezelf te zien zoals ik werkelijk ben? Accepteer ik mezelf volledig? Of ben ik bang voor de ware potentie in mij? Mogen mijn onvolmaaktheden er zijn? Mag ik er zijn?
En jij? Durf jij deze vragen eerlijk aan jezelf te stellen?
Het duurde bij mij enige tijd zonder oordeel en zonder in de slachtofferrol te blijven, dit innerlijk te voelen. En ja, af en toe mag ik weer mezelf hieraan herinneren. Dat ik soms vergeet hoe mooi en krachtig ik ben van binnen. Dat ik ook belangrijk ben. Dat ik weer in mezelf mag geloven.
Ik ben het waard om gezien te worden, door mij.
En jij, lieve jij, jij bent het ook waard om gezien te worden. Jij mag er zijn.
