Omdat ik leef.
21 Nov 2022Buiten begint het echt koud te worden. Alsof een sombere grijze deken over ons heen toegedekt wordt. Ik weet niet waarom (en stiekem eigenlijk ook weer wel), maar de laatste tijd voel ik me emotioneel. Een van mijn belangrijkste uitlaatklep zijn mijn tranen. Ik huil, ik schrijf, ik mediteer, ik geef Reiki aan mezelf.
In zulke periodes is het fijn om mezelf extra te verwennen. Zo’n beeld als: lekker knus op de bank. Achter de rug een paar zachte kussens. Warme laagjes kleren aan, wollen sokken, met eventueel een dekentje over je heen. Dan in je handen een kop heerlijk geurende thee. Misschien wat kaarsjes bij en op de achtergrond fijn muziek. Romantisch met jezelf op de bank. Liefde voor jezelf.
Wellicht ken je ook zo’n geniet-momentje voor jezelf.
Vanochtend had ik zo’n me-time moment. Oké, niet helemaal als in, ontspannen-in-bad-moment. Maar toch wel een vorm van (zelf)liefde.
Vandaag mocht ik naar Anneke gaan voor een Reiki behandeling (https://www.praktijkrozenhart.nl/). Was ik zenuwachtig? Ja en nee. Ik was er vooral klaar voor.
Ik mag mezelf een gevoelsmens noemen. Al bij binnenkomst voelde ik iets in mijn keel en borst. Niet zozeer fysiek, maar op emotioneel/energetisch niveau. Ik was me ervan bewust, maar ik praatte door.
Eenmaal op de stoel beland, werd mij een heerlijk kopje chocolade thee ingeschonken (Yogi Tea). Geurig licht kruidig, zoet en warm. Precies wat ik nodig had in de vroege ochtend.
We praatten wat over mijn hulpvraag en niet veel later voelde ik weer die brok in mijn keel. Dit keer liet ik het gaan. Tranen liepen over mijn wangen. Ik sloot mijn ogen. Ik was er met dit stuk verdriet. Anneke kwam geknield voor mij zitten en pakte mijn handen vast. Een stroom van steun, zachtheid en liefde kwam door het verdriet heen. Ik voelde me gezien, gehoord. Ik voelde me rustiger worden. De golf van verdriet ebde langzaam weg. Ik haalde diep adem. Zo, dat luchtte op. We praatten verder.
Daarna mocht ik op de massagetafel gaan liggen. Met een aangenaam, naar zacht kokos ruikende, deken over mij heen. Voordat Anneke met de Reiki behandeling begon, zei ze dat ik dit echt mocht gaan ontvangen. Ik probeerde mij te ontspannen en zei in mezelf de volgende zin: “Ik stel me open voor de Reiki behandeling, ik mag loslaten wat er losgelaten mag worden.”
Tijdens Reiki plopte er een woord op in mijn gedachten: veiligheid. Dit raakte me zo, waardoor ik weer huilde. Daarna werd dit verzacht en meegevoerd. Want ik voelde me, daar zo op de massagetafel getroost en veilig.
Zelfwaardering. Bestaansrecht, gronden. Mezelf uiten. Trauma’s verwerken. Ik heb hier stukjes over geschreven in mijn blogs. Ze zijn voor de buitenwereld bedoeld, maar ook voor mezelf. Dit zijn mijn (levens)thema’s. En wie weet ook wel die van vele anderen.
Ik kies ervoor dit te delen met anderen. Het is niet langer taboe meer. Er is niets om voor te schamen. Ervaringen die we als kind opgedaan hebben, mogen een plekje in onszelf gegeven worden. Niet meer dat stemmetje in ons hoofd ‘niet mokken maar knokken’ of ‘niet huilen/stoppen maar doorgaan’.
Ik wil het niet meer gaan onderdrukken of negeren. Ik hoef dat ook niet meer, want ik ben nu een volwassen persoon.
Ik begin steeds meer gehoor te geven aan mijn innerlijk kind. Word je ook weleens overdonderd door een bepaalde emotie, gebeurtenis of persoon? Misschien is het dan tijd om eens naar binnen te kijken. Naar jezelf. Hoe vreemd, eng, confronterend of vervelend ook. Het is niet altijd de makkelijkste weg, maar voor mij de juiste weg. De weg naar mezelf. Wie ik werkelijk ben.
Ik geloof dat alles wat naar boven komt qua gedachten/herinneringen en emoties, dat je die kan verdragen. Dat je de kracht hebt die te dragen. Alles wat voor nu te heftig zal zijn, zal in je onderbewustzijn blijven. En misschien komt die later wel. Alles op zijn tijd.
In wankelende tijden als deze, zijn omringd zijn met liefdevolle mensen helpend voor mij. Maar mezelf omringen met positieve zinnen idem dito. Nu is deze affirmatie perfect voor mij: “Elke vorm van liefde mag ik ontvangen, omdat ik het waard ben”. Dank je wel Esther ;-)
Tevens voelde de Reiki behandeling bij Anneke vanochtend als een gaaf cadeautje. Gedurende de hele sessie werd ik met veel liefde goed begeleid. Ik huilde van verdriet en schreeuwde van boosheid.
Een reminder voor mezelf. Maar misschien ook één voor jou: Naast het lachen mag ik ook huilen en boos zijn. Ik mag er zijn. Omdat ik leef.