Wat betekent verbinding voor jou?
29 Mei 2022Verbinding vind ik persoonlijk een mooi woord. Maar het is een woord die zoveel meer omvat. Wat betekent verbinding voor mij? Wat versta ik onder verbinding?
Voor mij betekent verbinding alles. Op zichtbaar en onzichtbaar niveau. En alles ertussen in en erom heen. Zichtbaar is iemand omhelzen, voedsel tot je nemen, je kleren, spullen, etc. Onzichtbaar is de WIFI, de radiozender, je overleden opa, enz.
Verbinding doet mij ook herinneren aan mijn relaties: familie en vrienden. Ik weet nog goed hoe ik vroeger was, in de prille relatie met mijn man. En in bepaalde fases van ons leven. Dan ervoer ik echte verbinding. Zowel tijdens de intens verliefde momenten als de knallende vurige ruzies.
Mijn man zei vanaf het begin van onze relatie altijd: “In een relatie is communicatie de basis”. Dit zei hij, omdat ik, wanneer ik boos of verdrietig was, ik inklapte. De welbekende ”Wat is er darling?” “Niks hoor” dialoog.
Ik maakte geen verbinding met hem. In werkelijkheid maakte ik geen verbinding met mezelf. Ik sloot mezelf op. Ik was degene die mijn eigen hart voor mezelf afsloot.
Gelukkig was mijn man een doorzetter. Hij bleef proberen door met mij te praten. Van begripvol tot aan schreeuwend toe.
Hij was diegene die open en eerlijk probeerde te zijn in onze relatie. Door zijn mening aan mij te vertellen. Ook al kwetste het mij.
En zo kon ik van deze verbinding steeds meer mijn eigen verbinding vinden. Al dan wel niet met horten en stoten.
Hij deed alles voor me, was super lief. Hij vroeg wat ik wilde of wat ik vond (“Nee Wing, kies jij maar wat we gaan eten. Mij maak het niet zo uit”). Hij luisterde naar mij. Vriendinnen zeiden lachend dat ze mij benijdden met zo’n lief vriendje. Dat hij echt van mij hield. Ik was (schijn)gelukkig.
Maar in de loop der jaren kwam ik erachter dat ik nog steeds zo in mijn controle wereldje zat, dat mijn man het langzaamaan op gaf. Het had soms toch geen zin zijn gedachte uit te spreken, want ik had mijn weerwoord al klaar staan. Hij hield zoveel rekening met mij, dat hij zijn ware zelf wegcijferde. Hij bedacht zijn woorden zorgvuldig en twee keer voordat hij iets tegen me zei. Bang dat hij mij kon kwetsen. Hij hield zijn ware mening achter. Hij liep op eieren. Het werd een gewoonte en een gewoonte werd een patroon.
Op een gegeven moment merkte ik op dat het omgekeerd werd. De ”Wat is er schat?” “Niks hoor” dialoog veranderde. Dit keer was ik de vrager. Ik deed mijn best en bleef doen wat ik van hem had geleerd: communiceren. Zowel met mezelf in dialoog gaan als met hem.
Hoe communiceer jij met jouw omgeving? Durft de ander echt zichzelf te zijn bij jou? Zichzelf open en eerlijk te uiten tegenover jou? En als ze dat dan doen, hoe reageer je hierop?
In het begin was ik woedend, vol ongeloof en jankte over wat hij allemaal zei. Ik belandde dan in de slachtofferrol. Als ik weer eens explodeerde, zei mijn man “Laat maar” of “Oké, we gaan het op jouw manier doen”. Soms schrok ik dan van mijn eigen dramatisch gedrag. Ik keur het niet af en ook niet goed. Maar kan ik dit deel van mijzelf accepteren en respecteren? En kan ik hem accepteren en respecteren zoals hij is?
Een les voor mij was toen: Leer oordeelloos te luisteren naar zichzelf en de ander, zonder te willen reageren.
Het was moeilijk, maar ik begon mijn controle deel te erkennen. En te begrijpen waar die controle drang vandaan kwam. Toegeven is de eerste stap om jezelf en de ander te vergeven.
Wat ik eigenlijk met deze blog wil zeggen is:
Kijk om je heen. Ik moedig je aan om je relaties (met jezelf en anderen) eens onder de loep te nemen. Waar kan de verbinding beter?
Wij zijn elkaars spiegel, eenieder verbonden met elkaar. Maar ware verbinding begint in onze relatie met onszelf.
